Laura Van der Borght (42) stylet veel bekende Vlamingen

Laura, hoe gaat het met je?

“Goed en druk. Maandag is altijd een drukke dag. Misschien een beetje raar omdat de meeste winkels sluiten op maandag, maar wij blijven open. Lekker druk dus.”

Hoe ziet de week van een styliste eruit?

“Ondertussen ben ik zestien jaar bezig. Vroeger werkte ik heel veel, nu doe ik dat nog steeds, maar ik ben selectiever. Zestien jaar geleden - toen ik begon in het vak - was ik eigenlijk constant aan het werken. Ik weigerde geen enkel project. Wat dus maakte dat ik heel veel bezig was, bijna altijd in de auto, veel aan het strijken… Heel veel deadlines tegelijk, waardoor ik nooit thuis was. Het leven van een styliste is niet alleen glitter en glamour, achter de schermen komt er heel veel bij kijken. Ondertussen doe ik het rustiger aan.”

Wanneer ben je het rustiger aan beginnen doen?

“Vijf jaar geleden ongeveer, toen ik met mijn winkel ben gestart. Ik besefte dat het beter kon. Twintig uur op een set staan, laat ik nu aan anderen over. (lacht) Eigenlijk is het pas door de eerste lockdown dat mijn ogen echt zijn opengegaan.  Ondertussen heb ik mensen die mee werken en doe ik het niet meer helemaal alleen. Mijn lichaam was fysiek op. Mijn mama vergelijkt dat vaak met een emmer die leeg is, maar aan mijn emmer was zelfs geen bodem meer… zo op was ik.”

Style je ook nog bv’s?

“Ja. Als Stan Van Samang mij belt, is het altijd om hem te stylen. Ook voor de tournee van Mama’s Jasje ben ik de styliste. Binnenkort is er ook weer een project op Eén.”

Hoe hou je dat vol?

“Je kan dat niet volhouden als je niet zo gepassioneerd bent over je werk. Het allerbelangrijkste is die grote passie voor mijn job. Ik zie rondom mij veel winkels als paddenstoelen uit de grond schieten en ik gun ieder zijn geluk. De mensen die echt gepassioneerd in hun winkel staan, herken je meteen, het is zo leuk om openhartig ontvangen te worden. Als je iets echt graag doet, lukt alles.”

Had je die passie als kind ook al?

“Blijkbaar wel. Mijn vrienden en familie zeggen vaak dat ik altijd al met styling bezig was. Op de scouts droeg ik bijvoorbeeld de das altijd wel wat anders, een keertje als riem, een keertje als haarband, een keertje als sjaaltje… Ik weet wel nog dat ik als kind mezelf altijd al zag als een echte carrièrevrouw. Ik ben dat ook, een carrièrevrouw. Ondertussen heb ik mijn eigen winkeltje, ben ik nog steeds styliste en studeer ik nog van alles bij…”

Wat heb je eigenlijk gestudeerd?

“Beeldende kunst en Toerisme. Twee verschillende dingen, inderdaad. Ik heb ook nog in de toeristische sector gewerkt, ik deed dat enorm graag. Eigenlijk is ook dat mensen gelukkig maken, net zoals ik nu doe. Mijn droom was om stewardess te worden, maar ik was net niet groot genoeg. Toen ben ik in een reisbureau begonnen, waar ik me heel hard amuseerde. Door 9/11 is dat reisbureau failliet gegaan en zo is ook mijn job in de toeristische sector gestopt. Ik vind dat nu niet meer zo erg, want dat heeft mij naar VT4 geleid, waar ik eerst achter de balie stond. Ik heb me daar zo kunnen opwerken tot styliste.”

Denk je dat je ooit nog een carrièreswitch zou maken naar de toeristische sector?

“Nee, dat denk ik niet. De passie voor mijn job is veel te groot. Ik kan in deze job veel meer mijn creatief ei kwijt. Ik hou ervan om mensen te tonen hoe mooi ze zijn en hen daardoor gelukkiger te laten zijn.”

Mensen gelukkig maken, vind je dat het leukste aan je job?

“Het is echt heel leuk als er iemand binnenkomt met de overtuiging dat ze niet staat met een kleedje. Ik geef haar dan drie verschillende kleedjes om te tonen dat ook zij er mooi mee kan zijn. Ik vind het leuk om dat tikkeltje onzekerheid bij mensen weg te halen.”

Hoe is het voor je kinderen om een styliste als mama te hebben?

“Leuk wel, denk ik. Mijn kinderen kiezen echt volledig zelf wat ze aandoen. Vroeger, als kind, verkleedde Lou (14) zich heel graag. Dan keek hij naar een filmpje van Jack Sparrow en begon hij zich daarna helemaal in het personage te verkleden. Jacky (9) zit heel graag in de winkel. Ze is ook wel bezig met mode en kijkt naar hoe ik mensen style.”

Hoe ziet je eigen kleerkast eruit?

“Heel simpel. Niet te veel prints. Ik kan alle kleren goed verkopen aan klanten, maar ik zeg ook vaak dat je wel jezelf moet blijven. Anders ben je je aan het verkleden in plaats van aankleden. Ik vind het echt zonde om iets te kopen omdat het mode is. Mensen moeten vooral zichzelf blijven en zich kleden naar hun eigen persoonlijkheid.”

Hoe zou je je eigen stijl omschrijven?

“Goh... Ik koop wel graag kleren in de mannencollectie. Ik heb ook graag het iets stoerdere, maar evengoed doe ik graag een roze pull aan met puffy mouwen. Ik zit wat in between en dat vind ik leuk. Ik kan onder mijn outfit altijd mijn wandelschoenen aantrekken en naar het bos vertrekken, maar evengoed kan ik er een hakje onder aandoen en naar een chiquer evenement vertrekken.”

Heb je zelf ook dagen dat je niet weet wat je moet aantrekken?

“Ja tuurlijk. Ik ben ook maar een mens hoor, ik heb ook onzekerheden, zoals iedereen. Het is misschien een beetje een vergiftigd geschenk dat ik een winkel heb. Mensen durven geen kleren meer cadeau te doen aan mij, maar ik heb dat zo graag! Vroeger werkte ik veel samen met Jani Kazaltzis en dan zeiden we soms tegen elkaar dat we zelf ook eens wilden gestyled worden.”

Hoe houd je je persoonlijke leven en je werkleven gescheiden?

“Ik vind dat ontzettend moeilijk en het loopt heel vaak door elkaar. Gelukkig kan mijn man dat wel verdragen, hij houdt voor mij een oogje in het zeil. Ik heb sinds kort ook een professionele gsm - naast mijn persoonlijke gsm - en dat was nodig.”

Ben je bezig met wat er allemaal in de wereld omgaat?

“Sinds twee jaar bewust niet meer. Het maakt mij alleen maar ongelukkig. Ik ben me heel bewust van alle vreselijke dingen die er gebeuren en ik vind dat oprecht erg, maar ik ga het niet bewust opzoeken. Ik koop geen krant meer, ik luister niet naar de radio… Ik heb ervoor gekozen om me op het positieve te focussen.”

Ben je snel overprikkeld?

“Misschien wel. Ik was een paar maanden geleden onderweg naar een klant in Spanje. Ik zat op het vliegtuig zonder boekje of gsm en heb twee uur lang gewoon uit het raam gekeken. De mensen naast mij dachten waarschijnlijk dat er iets mis was met mij, maar ik vond dat zo zalig. (lacht) Ik moet al zo vaak aan veel dingen tegelijk denken dat ik ervan geniet om af en toe aan niets te moeten denken.”

Wat is je sterkste eigenschap?

“Mijn positiviteit.”

En je slechtste eigenschap?

“Misschien mijn enthousiasme, dat is zeker ook positief, maar ik kan enorm hongerig zijn naar nieuwe dingen. Ik ben een heel dromerig persoon en zoek altijd nieuwe dingen… Mijn man kan daar soms lastig van worden en zegt dan dat ik niet goed in het ‘nu’ kan leven. Maar ook dat heb ik al sinds ik klein ben, ik droom supergraag. Vroeger zei ik: ik ga op mijn bed zitten en gewoon nadenken. Ik droomde dan over hoe ik heel mijn leven zag. Al die dingen zijn uiteindelijk ook uitgekomen.”

Mocht je drie wensen kunnen doen, welke zouden dat zijn?

“Een goede gezondheid voor mijn gezin for ever and ever. Financiële stabiliteit. Het moet niet ‘the sky is the limit’ zijn, maar wel een bepaalde standaard, ik wil niet dat mijn kinderen ooit iets tekortkomen. Als laatste wens ik wat elk kindje wenst: geen oorlog in de wereld… Vrede op aarde. Ik geloof ook dat dat kan. Zestien jaar geleden ben ik getrouwd op Burning Man, een festival in de Nevada-woestijn. Ik denk dat dat het zaligste was dat ik ooit heb gezien, een week lang wonen daar meer dan 40.000 mensen samen. Je moet respect hebben voor de natuur, er zijn geen ruzie of gevechten, iedereen woont samen in vrede en dat is zo een zalige sfeer! Dat was de wereld in het klein voor even, maar ik heb het gezien, het moet dus kunnen. ‘Once ne Burner, always ne Burner’, zeggen ze daar…”

Tekst en foto: Margot Devloo