Dierenasiel De Zorghoeve blaast vijf kaarsjes uit: "Je gelooft soms je eigen ogen niet, zo schrijnend is het soms"
Dierenasiel De Zorghoeve in Kortenaken bestaat vijf jaar. Eigenlijk is het de vzw die vijf kaarsjes mag uitblazen want het asiel zelf bestaat intussen vier jaar. “We verhuisden van Leefdaal naar Kortenaken en we vonden het pand op de valreep. We verhuisden echt de weken voor opening en tot ’s nachts versjouwden we spullen en dieren, zelfs met een tractor met oplegger. We komen op plaatsen waar de situatie zo schrijnend is dat je het amper kan geloven”, zeggen uitbaters Iris Cornelis en Marc Dekeyser.
De twee hadden eerder dus een dierenasiel in Leefdaal maar omdat de eigenaar de huur verhoogde naar 15.000 euro per maand moesten ze elders een onderdak vinden. “Dat konden we namelijk niet betalen. We vonden een eerste geschikt pand maar iemand wilde meer geven dan ons bod, een tweede pand zagen we ook aan onze neus voorbijgaan want één van de drie erfgenamen zag het niet zitten. De makelaar van dat tweede pand ging voor ons op zoek naar iets geschikt en vond ons huidig pand. Op zeer korte tijd brachten we alles in orde en zorgden we voor een lening zodat de verhuis kon doorgaan. Het was best kort dag maar we slaagden erin om het tot een goed einde te brengen. De kerstperiode hebben we dat jaar werkend doorgebracht, zowat dag en nacht. Ook voor de verhuis hebben we hemel en aarde verzet want ook dat moest vooruitgaan. We reden van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat af en aan, zeg maar tot ‘s nachts. Boerderijdieren zet je niet zomaar in een verhuiswagen he”, lacht Iris.
Lees verder onder de foto.
Almaar meer inbeslagnames
Uiteindelijk konden de twee hun nieuw asiel openen halfweg januari en sindsdien zagen ze best veel veranderen.
“Doorheen de jaren is het aantal inbeslagnames fel gestegen, vooral dan sinds vorig jaar. We zien ook almaar schrijnender situaties en de Belgische wetgeving hieromtrent is niet echt goed. Regelmatig zien we dieren teruggaan naar hun eigenaar na een inbeslagname en even later moeten we dan weer tussenkomen en de dieren opnieuw gaan ophalen. In sommige gevallen tot drie en vier keer toe. De mensen van dierenwelzijn kunnen ook geen verbod opleggen op het houden van dieren, dat moet via de rechter, en een inspecteur kan ook niet eisen dat eigenaars hun dieren moeten steriliseren wanneer ze die terugkrijgen. Zo was er een inbeslagname waarbij de eigenaar de volwassen honden terugkreeg en de pups niet. Even later moesten we bij hem opnieuw tien pups ophalen want die bleef maar fokken met de volwassen dieren. In sommige gevallen begrijp ik ook niet dat mensen hun dieren überhaupt terugkrijgen. Anderzijds moeten we ook regelmatig tussenkomen bij mensen die een verbod kregen op het houden van dieren maar dat aan hun laars lappen, ook daarop is er niet voldoende controle”, zegt Marc die het systeem dweilen met de kraan open noemt.
Lees verder onder de foto
Niet alle verhalen eindigen in mineur
Naast de verhalen die aan hun huid blijven kleven zijn er gelukkig ook verhalen met een goed einde.
“We hebben al meerdere honden moeten ophalen waarbij je de vacht met een schaar moet knippen, zo hard is die intussen geworden. Eens de vacht eraf ligt er op de vloer echt een harde schelp en zie je weer een hond. Het fijne is dat je merkt dat het dier blij is van die last verlost te zijn. Anderzijds vonden 24 honden die we moesten ophalen in Scherpenheuvel-Zichem intussen een nieuwe thuis.
Hulp is welkom
Hun verjaardag vieren Marc en Iris zaterdagavond tijdens hun nieuwjaarsreceptie van 20 tot 22 uur. Voor iedereen voorzien ze een hapje en een tapje.
Het koppel is ook nog op zoek naar weldoeners die bouwmaterialen over hebben. Ze willen ook nog graag een volière bouwen zodat ze ook vliegende dieren kunnen opvangen en ze dromen nog van een tweede speelweide.
Een uitgebreider interview met het koppel leest u binnenkort in Thema Magazine.
