Bas Verdin schrijft een kritisch boek over autisme
“Bijna alle standaardwerken over autisme zijn van neurotypische hand”, zegt Bas Laurens Gillis Verdin. “Niemand lijkt dat merkwaardig te vinden. Zelden worden in deze werken gedachten uit autistische hoek zelf ontwikkeld. Daarom heb ik dit essay geschreven, als tegengewicht, om misverstanden de wereld uit te helpen en om de echte dialoog aan te gaan over een rechtvaardige benadering van autisme.”
Veelzijdig
“Wat mijn beroepsbezigheden zijn: die vraag is een oud zeer voor zo goed als iedereen met autisme. Op de werkvloer wordt de schijn hooggehouden dat diversiteit er welkom is, maar de ervaring leert wat anders. Aan wie helemaal niets over autisme weet, durf ik wel eens te zeggen: 'Lees een willekeurig vacaturebericht. Welnu, het gewenste profiel is het tegendeel van autisme.' Het 'decennium in decennium uit' opstapelen van afwijzingen is op zich al een hele carrière, waarbij ik een goede kans maak op een Guinness World Record. Toch heb ik mezelf nooit afgewezen, wat in heel wat alternatieve bedrijvigheden heeft geresulteerd. Tegenwoordig laten deze zich samenvatten als schrijver dus, waarbij ik ook optreed als spreker en adviseur, en daarnaast muzikant, met mijn soloproject iCE KiNG en band FIREPROOF, wat meer nog mijn roeping is dan beroep. Verder blijf ik bijstuderen en vind ik dat het huishouden niet minder een beroep is.”
Schrijfproces
“Ik ben niet het soort schrijver dat zijn tekstverwerker openslaat, al of niet op commando van een uitgeverij, en dan pas op zoek gaat naar bladvulling. Éérst komt bij mij de verontwaardiging 'hier moet het toch echt wel eens over gaan', waarop het gevolg 'dan zal ik maar het goede voorbeeld geven door dit nader te onderzoeken en neer te pennen'. Het typen zelf ging over een jaar een paar uur per dag, regelmatig als we zijn. Hieraan gingen wel jaren van wroeten vooraf, onder de vorm van ervaren, lezen, luisteren, bespreken en vooral denken. Zo heb ik ook een boek geschreven over metal ('Heavy Matters. A Treatise on Metal, Music and Society'), wat zoals autisme als een cultuur onderzocht kan worden die weinig begrepen wordt en waar ook weinig begrip voor is. Niet vanuit een soort kolonialistische ivoren toren, maar door veldwerk zoals dat antropologen dat noemen, midden de mensen, en dan analyseren maar. Daarvoor was het van mijn licentiaatsopleidingen geleden, waarin ik thesissen heb geschreven die in feite niet moesten onderdoen voor 'echte' boeken.”
Bas had meerdere uitgevers gevonden die zich bereid verklaarden om het boek uit te geven, maar de meeste voorstellen leken hem maar al te onbillijk. “Het was niet mijn doel om rijk of populair te worden, maar voor mij was het belangrijk dat het boek dicht aanleunde tegen het originele manuscript.”
Kritisch boek
“Hoewel het op zich nooit de bedoeling is geweest, kan wel gezegd worden dat ‘Auticorrectie. Een essay voor en door autisme over misinterpretatie, mentaliteit en maatschappij’ allicht tot één van de meest kritische boeken behoort die afgelopen jaar in heel het Nederlandstalige gebied zijn uitgegeven. Wie zoete woorden verwacht over de maatschappij zoals deze hier en nu is, zal deze dus maar moeilijk kunnen vinden, wat zeker niet wegneemt dat het om een erg gestoffeerd boek gaat met veel constructieve ideeën en een brede oproep tot diepe dialoog. De talrijke dogma's over autisme worden zorgvuldig van tegenargumentatie voorzien. Bijna alle theoretische boeken over autisme worden geschreven door mensen die zelf geen autisme hebben en er óver spreken, in plaats van méé spreken. Niet in mijn boek.” Het boek is voor iedereen bestemd: “Zelfs nog het meeste voor wie meent helemaal niets met autisme te maken te hebben, of hoeven te hebben. De misverstanden en ja, mistoestanden, zijn altijd daar, of men dit nu beseft of niet. Lezers krijgen in mijn boek een unieke kantlijn mee, waarin opmerkingen die het leven en samenleven elke minuut een andere en in veel gevallen ook betere wending kunnen geven.”