Bloemlezing van Stef Bos vraagt om meer
De Nederlandse singer-songwriter en acteur Stef Bos, die zich in 1991 onsterfelijk maakte met de single ‘Papa’, is een artiest die meerdere generaties mee heeft opgevoed. Hij stelde deze recent in gemeenschapscentrum Den Bussel in Keerbergen zijn Bloemlezing voor aan het publiek.
Als leeftijdsgenoten maakte Generatie X Bos zijn steile opgang in de muziekwereld vanop de eerste rij mee, terwijl millennials onder andere opgroeiden met de acteerrol van Joop Mengelmoes in de jeugdserie ‘Samson & Gert’.
In de solovoorstelling ‘Bloemlezing’, die maar twee maanden in het najaar in België en Nederland te zien is, trekt Stef Bos met alleen zijn piano rond. Hij speelt er ouder werk, maar schrijft en schaaft tegelijkertijd ook aan nieuw materiaal. Een intiem concert, een bloemlezing die elke avond, elk seizoen, anders is. Die dag had hij in Antwerpen op café gezeten met Jan Decleir en Raymond van het Groenewoud en dat inspireerde hem tot veel moois.
Het werd een originele, enigszins maatschappijkritische en warme avond. Hij begon met “Laat Me” van Ramses Shaffy, die hij ergens beschouwde als zijn geestelijke vader. Doorheen de bloemlezing bracht hij nog hulde aan Jacques Brel met een Zuid-Afrikaanse versie van “Ne me quitte pas”, immers het Frans en het Zuid-Afrikaans zijn talen met beiden een dubbele ontkenning.
Afsluiten deed hij met “Papa” geen onlogische afsluiter van een optreden gevuld met vaderfiguren. Onder andere wijlen Roland Verlooven die Bos’ eerste plaat, “Is dit nu later” in Herent produceerde. Ook Fons Goris uit Keerbergen, de directeur van de Studio Herman Teirlinck, waar Bos studeerde aan het einde van de jaren tachtig. In een tijd gevuld met het ik dat belangrijker aan het worden is en politieke fratsen, gaf Bos een volwassen, eigenwijze maar prachtige show aan vele gelukkige toeschouwers, bis!
