Eddy Jennes neemt afscheid van Primusfeesten
Hij zou af en toe een handje toesteken bij de Primusfeesten, dat was toch zijn plan 35 jaar geleden. Samen met zijn goede en diep betreurde vriend Wilfried Vande Weyer die zelf aan de wieg van die feesten had gestaan. Maar het is lichtjes anders uitgedraaid. Dat handje werd al snel een hele arm, zijn bijdrage aan het populaire, gratis, festival werd steeds groter. En toen die andere Eddy, Vandenhoudt, er als voorzitter mee stopte, volgde hij die maar op. “Gewoon omdat iemand het moest doen”, blikt hij terug. “Niet dat ik plots de baas of zo werd. We hebben altijd als een vriendengroep samengewerkt, maar iemand moest het aanspreekpunt zijn. “ Hij was dat niet alleen voor de pers, maar ook voor de vele artiesten die door de jaren heen Haacht zijn gepasseerd. Want die artiesten, dat was zijn ding. En dan vooral Vlaamse artiesten. Hij volgde het nauwlettend op tv, iedereen die bekendheid verwierf en populair was, werd gecontacteerd. En bijna allemaal kreeg hij ze op zijn podium. Van Belle Perez tot Helmut Lotti en Willy Sommers. Veel moeite moest hij nooit doen. “Als ze vrij waren, kwamen ze af”, aldus Eddy. Alleen bij een paar is het hem niet gelukt. “Ik heb er nog altijd spijt van dat ik Clouseau en De Kreuners hier niet heb gekregen”, bekent hij. “Maar ze waren te duur, net zoals Will Tura.” Velen kwamen nadien ook graag nog eens terug. “Ze werden hier altijd goed in de watten gelegd”, vertelt hij. “Onze backstage feestjes zijn ook wel legendarisch.”
Mestnat
Hij herinnert zich fantastische edities, waarbij het publiek op de bushokjes danste, maar ook wel uitgeregende. Zoals die keer dat Wendy Van Wanten hier was en er door de hevige regen maar enkele mensen voor het podium stonden. “Ik kon daar echt depressief van worden”, blikt hij terug, al had ook dat weer zijn voordelen. “Jacky Lafon heeft mij een keer echt moeten troosten, met haar wit hondje.”, voegt hij lachend toe. Een keer maar heeft hij moeten beslissen om het feest stil te leggen. “Dat was toen de Gibson Brothers zouden optreden”, gaat hij verder. “Het stormde toen zo erg dat het niet verantwoord zou zijn om hen op het podium te zetten. Ze hebben dan maar in het zaaltje opgetreden, maar iedereen was echt mestnat.”
De Romeo's
Een band die onlosmakelijk met nonkel Eddy, zoals hij overal gekend is, is verbonden, is De Romeo’s. “Als ik ze tijdens onze vergaderingen voorstelde, zeiden ze altijd: daar is hij weer met zijn Romeo’s”, aldus Eddy. “Maar ze brachten ambiance, ik was er ook wel fier op dat ik ze telkens naar Haacht kon halen.”
Sommige van zijn artiesten zijn intussen al overleden, zoals Paul Severs en Eddy Wally, al zorgde die laatste, zoals verwacht, wel voor één van de beste anekdotes."Toen hij met zijn manager in de auto in de Stationsstraat stopte, belde hij mij en eiste hij bodyguards”, aldus Jennes. “Zonder bodyguards zou hij niet uitstappen. Ik stuurde enkele sterke mannen die hem begeleidden. Maar eens hij bij het publiek aankwam, waren die plots niet meer nodig en begaf hij zich gewoon tussen de mensen. En later wilde hij ook niet met zijn optreden stoppen, ik heb echt moeten zeggen dat ze de stekker er moesten uittrekken.”
Maanden was hij, samen met de andere bestuursleden, ieder jaar met de Primusfeesten bezig. Nooit deed hij het tegen zijn zin. “Ik deed dat gewoon graag”, aldus Eddy. “Onder de mensen zijn, iets kunnen creëren, iets kunnen betekenen voor ons dorp. “ En dat hij daarin geslaagd is, samen met anderen zoals hij het steeds benadrukt, dat staat vast. “Zonder echt ooit iets voorgehad te hebben”, benadrukt hij. ‘Los van enkele dronkaards die eens een duw geven, is alles altijd vlekkeloos verlopen, en daar ben ik wel fier op. “ Maar het eiste ook zijn tol. Doorheen de jaren werd zijn stress steeds groter. “De verantwoordelijkheid begon zwaar te wegen”, bekent hij. “Want als er iets gebeurt zijn er eigenlijk maar 4 mensen waar ze zich naar richten: de burgemeester, de politiecommissaris, de brandweercommandant en ik als voorzitter. Na iedere editie werd de baksteen die van me afviel groter.”
Al bij de laatste editie in 2019 dacht hij aan stoppen. Vooral het overlijden van zijn vriend Wilfried in het hieraan voorafgaande jaar had hem doen nadenken, net als dat van die andere betreurde medewerker, Den Bolle. Hij zou zijn afscheid bij de feesten in 2020 op het podium aankondigen. Maar ook hier stak corona een stokje voor. En dus deed hij het onlangs tijdens het medewerkersfeestje. “Weinig mensen waren ervan op de hoogte”, aldus Eddy. “Maar ik ben zeker dat alles ook zonder mij goed zal verlopen, alles gebeurde sowieso in groep. “
Volgend jaar, wanneer de feesten voor de 51ste keer zullen worden georganiseerd, wil hij vooral genieten in het publiek, al zal dat wellicht wel nog steeds zijn zoals ze nonkel Eddy kennen, alive and kicking. En als je hem intussen zou zoeken, dan vind je hem in zijn tuin en groentenserre in Tremelo. Zijn nieuwe passie tegemoet.