Laat ons de vuile schoenen van Sanda nooit vergeten…
Verontwaardiging alom nadat het hof van beroep het arrest in de zaak Sanda Dia had voorgelezen. Geen enkele beklaagde kreeg een gevangenisstraf opgelegd, zelfs niet met uitstel. Dat wringt, dat kraakt, dat snijdt, dat prikt en dat piept zo luid en zo hard dat je Vrouwe Justitia een blik in de spiegel toewenst.
In april 2013 schreef ik een opiniestuk over het droeve lot van big Spekkie. Dat varkentje stierf in 2009 een wrede dood nadat een student van Reuzegom de nietsvermoedende Spekkie neerschoot met een karabijn. De aanleiding voor dat opiniestuk was nog een andere kwestie: GAIA diende een klacht in tegen Reuzegom. De reden? Het ‘management’ van die beruchte club had er niet beter op gevonden dan schachten een konijntje groot te laten brengen om ze vervolgens te dwingen om dat beestje vakkundig de nek om te wringen… en op te eten.
Het stond toen al in de sterren geschreven dat het op een dag fout zou lopen tijdens de dooprituelen van Reuzegom. De clubleden stelden dat het om een mediastunt van GAIA ging maar die ontsnappingsroute was in december 2018 niet meer aan de orde. Deze keer was het niet big Spekkie of een lief klein konijntje dat het leven liet maar één van hun eigen schachten: Sanda Dia, 20 jaar jong en een veelbelovend ingenieursstudent. Een smerige mix van alcohol, een levende goudvis, beplast worden, ijskoud water, vieze papjes én vissaus werd de KU Leuven-student fataal.
Meer dan vier jaar later kennen de 18 betrokken Reuzegommers hun lot en dat is erg mild, volgens velen veel te mild. Hoewel de beklaagden straffen tot 50 maanden cel riskeerden, kreeg geen enkele Reuzegommer een celstraf opgelegd, zelfs niet met uitstel. Het hof van beroep in Antwerpen sprak werkstraffen van 200 tot 300 uur en relatief lichte boetes uit voor onopzettelijke doding en mensonterende behandeling. Het opzettelijk toedienen van schadelijke stoffen en schuldig verzuim? Vrijspraak zowaar!
Nu kan dat juridisch allemaal wel volgens het boekje zijn maar het voelt niet juist aan. Er zijn mensen die de politierechtbank verlaten met een zwaarder verdict… Al snel viel dan ook het woord ‘klassejustitie’. Terecht? Ik heb er geen sluitend antwoord op maar het verschil tussen de vorderingen van het openbaar ministerie - celstraffen tot 50 maanden en boetes van 1.000 euro - en het uitgesproken arrest is wel erg groot. De familie Dia gaf zelf aan dat niemand beter zou worden van celstraffen maar het maagdelijk witte strafblad dat de beklaagden cadeau kregen, voelt toch als een onrecht in vergelijking met het verlies dat de familie Dia levenslang met zich mee zal dragen.
Laat de vuile schoenen van Sanda die vader Ousmane Dia toonde op de trappen van het gerechtsgebouw voor eeuwig het symbool zijn van mensonwaardige dooprituelen die nu echt wel tot het verleden moeten behoren. Zoniet is Sanda voor niets gestorven… En laat ons het volkstribunaal ook maar achterwege laten en het voorbeeld van Ousmane Dia volgen: “Ik vergeef je. Zeg aan je ouders dat ik heel kwaad ben maar dat ik geen haat heb. Ik ben geen hater.” Vrouwe Justitia moet nu zelf maar eens in de spiegel kijken…
Bart Mertens
