Vlora beleeft de lockdown net iets anders

Mijn taak was de ondersteuning van de buddywerking voor anderstalige nieuwkomers”, vertelt Vlora. “De buddy’s maken nieuwkomers wegwijs in de stad, helpen hen bij praktische problemen of bij het oefenen van onze taal. In die werking zijn al een 120-tal vrijwilligers actief en het is de bedoeling om dit nog verder uit te bouwen. Ik moest die vrijwilligers telefonisch en per mail bijstaan. Erg boeiend, want de vragen zijn heel uiteenlopend en de buddy’s hebben allemaal een andere achtergrond. Bovendien sloot dit werk perfect aan bij mijn studies”. Helaas kwam er na 2 weken een kink in de kabel: “Omwille van corona werd mijn opdracht stopgezet”.

In tussentijd beleeft Vlora de lockdown op heel eigen wijze. “Ik heb een visuele beperking”, licht ze toe. “Maar het valt ook mij op dat de stad compleet veranderd is. Zeker in die eerste weken, toen het leven helemaal stilviel. Het was plots veel rustiger en dat was best aangenaam. Je hoorde vogels fluiten en de luchtkwaliteit ging met sprongen vooruit. Door die rust kon ik ook makkelijker de straat op. Anders moet ik mij altijd enorm concentreren om ongelukken te vermijden, al doet iedereen zijn best om opzij te gaan. En dat vraagt telkens heel veel energie. Nu verliep dat allemaal wat meer ontspannen. Sinds een week is het weer wat drukker en dat vind ik eigenlijk wel jammer.”

De kalmere straten zijn een zegen voor slechtzienden, maar er zijn ook nadelen aan verbonden. “Ik ken Leuven vrij goed en trok er vroeger graag op uit”, zegt Vlora. “Als ik dan even niet wist waar ik was, vroeg ik hulp aan een voorbijganger. Nu is dat veel moeilijker. Soms is er niemand meer op straat, of hebben mensen de neiging zich snel uit de voeten te maken. Dat is heel vervelend en ook geen fijn gevoel. Hopelijk wordt het niet de nieuwe norm om elkaar te ontwijken.”

Vlora is tevreden dat de coronamaatregelen een beetje versoepeld worden: “Ik ben veel alleen, want mijn familie woont in Tienen. Mijn mama en mijn zussen worden mijn ‘bubbel’ (de groep van mensen waarmee je contact hebt) en dat maakt een heel verschil. Elkaar in het echt kunnen ontmoeten is toch iets anders dan langs digitale weg. Het gaat dus de goede richting uit. Gelukkig maar: het begon lang te duren!”

Het bericht Vlora beleeft de lockdown net iets anders verscheen eerst op Leuven Actueel.