Een scoutskamp is geen muziekfestival

Open brief:

Niets menselijk is een scout vreemd. Nederig medeleven, met eenieder die lijdt in deze crisis, op welke manier dan ook. Dankbaarheid, tegenover zorgverleners, experten, politici, … al wie momenteel op de barricaden staan. Genuanceerde trots ook. Als pedagogisch eindverantwoordelijke van Scouts en Gidsen Vlaanderen mag ik fier zijn. Onze jongeren doen het fantastisch. Een online jeugdbeweging uit de grond stampen, met scouting een ‘buitenDienst’ opzetten voor hulp aan buurtbewoners, bijdragen tot maatschappelijke verantwoordelijkheid door creatief mee #blijfinuwkot te roepen, zingen en dansen…  Merci vrijwilligers!

Intussen blikken we voorzichtig en onzeker vooruit naar de zomer. 

De zomerkampen zijn het orgelpunt van een scouts- en gidsenjaar, maar ze zijn méér dan de kers op de taart. Op kamp gaan is een essentieel speelveld in de leermethode van scouting. Waar de oudste jongverkenners – onze ‘derdejaars’ – in september nog als een soort meter en peter voor hun twee jaar jongere makkers – de ‘eerstejaars’ – moesten zorgen, oefenden ze intussen alle vaardigheden om tien dagen als patrouille te kunnen samenleven in de gezonde buitenlucht. Tenten opzetten, een kookvuur sjorren om samen op te stoken en te koken, solidair het werk verdelen om nadien spelenderwijs met kaart en kompas op verkenning te gaan, te land of te water. Onderweg hebben ze ook elkaar – en zichzelf – leren ontdekken.

Sommigen kijken al een heel jaar uit naar het uitspreken van hun scoutsbelofte of het krijgen van hun totem. Kamprituelen dragen bij tot dat allesverwarmende gevoel van verbinding. Een veilige haven in tijden waarin de rest soms op losse schroeven lijkt te staan. In opvoeden schuilt ook ‘voeden’. Tijdens de lockdown valt een deel van die voeding weg. Veel kinderen en jongeren missen prikkels en uitdagingen of hebben te weinig fysieke en mentale ruimte om te kunnen experimenteren. Ze hebben honger. Honger naar ontmoeten, naar spelen; naar zowel kattenkwaad als samen verantwoordelijkheid nemen. Ze willen terug kunnen tuimelen in het leven en al doende leren. Er is geen betere plek om deze honger te stillen dan op een scouts- en gidsenkamp.

Scouting is misschien al lang niet meer zo essentieel geweest als vandaag. Na de crisis zullen we moeten heropbouwen. De sterke schouders – de ‘derdejaars’ – in onze samenleving, gaan moeten zorg dragen voor hen die het even met wat minder moeten doen. We zullen solidariteit nodig hebben. Mensen die de vaardigheden van het samenleven onder de knie hebben. Mensen die hun scoutsbelofte hebben uitgesproken en nooit gestopt zijn met leren verantwoordelijkheid nemen. Leiders die menig zomerkamp hebben mee-gemaakt.

Een zomerkamp is geen muziekfestival. We lokken géén internationale bezoekers. We verzamelen generatiegenoten, veelal uit hetzelfde dorp, in een kleine bubbel, die we verplaatsen naar een ander dorp, ver weg of dichtbij, om daar tien dagen in een soort quarantaine te gaan leven. Toegegeven, de onderlinge interacties in de bubbel zijn even talrijk als heerlijk, maar die met de buitenwereld kunnen wel tot een minimum worden beperkt.

Beste ministers, lokale besturen, beleidsmakers en experten. Durf dit verschil tussen een muziekfestival en een zomerkamp te maken. Ik pleit voor onderscheid, niet voor een privilege. Onderzoek het gezondheidsrisico en neem gezamenlijk een doordachte beslissing die geldt voor alle gemeenten in België. Toon daarbij inzicht en erkenning voor de essentiële ‘voeding’ die jeugdbewegingen kunnen zijn. Weet dat meer dan 400 scouts- en gidsenkampen reeds op 4 juli aanzetten. Dat is 1 op de 3. Laat het opvoedend project van het onderwijs dat van onze jeugdbeweging niet onmogelijk maken, door dit school- of academiejaar te verlengen. Intussen bereiden wij ons scoutmoedig op alle scenario’s voor. Hopen en dromen … niets menselijk is een scout vreemd.

Wim Verschueren
Verbondscommissaris Scouts en Gidsen Vlaanderen

Het bericht Een scoutskamp is geen muziekfestival verscheen eerst op Leuven Actueel.