Ex-wielrenner Jos 'Jokke' Wouters werd onlangs 80 jaar en blikt terug op zijn carrière

Ex-wielrenner Jos Wouters werd onlangs 80. Hier pronkt hij voor een beeld met daarin links zijn jonge ik.

Onlangs vierde Jos Wouters zijn tachtigste verjaardag. Hij had een even korte als straffe wielercarrière waarin hij 43 profzeges behaalde. Het begon met winst op het Belgisch kampioenschap voor de spekslagers. Op zijn negentiende won hij Parijs-Tours, later volgden nog klassiekers zoals Parijs-Brussel en de Brabantse Pijl. Bestond er in het begin van de jaren zestig zoiets als een wereldbekerklassement, dan had deze snelle man die het merendeel van zijn carrière voor de Koninklijke Stoempersclub Leuven reed, dit sowieso eens gewonnen. Hij stopte na vele blessures in 1965.

Jos is geboren in Keerbergen, bracht zijn jeugd door in Wakkerzeel, woonde bijna tien jaar in Leuven, vooraleer meer dan tien jaar in Putte te wonen. Nu woont hij sinds enkele weken in Werchter.

“Ik begon in mijn tienerjaren met een grote fiets te rijden, een kleiner exemplaar zoals nu was er niet voor handen. Ik reed mee met Fille Wierings uit Wakkerzeel die bij de liefhebbers reed. Ik was toen veertien jaar toen, ik hielp hem wat mee en reed mee naar koers. Zo reed ik met de grote fiets, grotendeels over kasseien van Wakkerzeel naar Waver naar een koers. Ik zat op de buis van de fiets, op het zadel kon ik nog niet. Ik reed vooraf ook een rondje in de koers. Beenhouwer Feyaerts uit Wakkerzeel en Mechelen wist dat ik meereed met Wierings. Hij wou dat ik de koers meereed met de beenhouwers en hun gasten (helpers, nvdr.), het BK voor de spekslagers. Iedereen moest die rijden met een typisch bakkersfiets met vooraan een mandje, niet met vlees of brood daarin maar met een zandzak van twintig kilogram. Ik kreeg toen de zegepalm aangereikt door Poeske Scherens en begon gemotiveerd te koersen. Ik kreeg een gebruikte fiets om te koersen bij de onderbeginnelingen (nvdr renners van vijftien en zestien jaar). Ik begon snel koersen te winnen.”

In de jeugd won hij gemiddeld 36 koersen op een jaar. Gaandeweg liet Jos Jokke Wouters zich opmerken in de Ronde van België voor amateurs, zowel in 1960, als lid van de Reno-ploeg, als in 1961 als Leuvense Stoemper. Er werd hem een grote toekomst voorspeld. Succes volgde al snel, het jaar daarna won hij op zijn negentiende Parijs-Tours. daarna volgden zeges in Parijs-Brussel en de Brabantse Pijl. In zijn beginjaren behaalde hij nog mooie ereplaatsen met een vierde in Luik-Bastenaken-Luik, vijfde in de Ronde van Vlaanderen. Na zware val in een dernywedstrijd in Frankurt ging het minder, hij lag 21 dagen in coma. Zijn kattensprong tijdens de sprint kwam er niet uit. Op zijn 23ste moest hij in 1965 al een punt zetten achter zijn carrière.

“Je komt wel op vele plaatsen in je carrière, toen was de wielerwereld grotendeels in Europa zoals in Zwitserland en Italië ter voorbereiding van Milaan – San Remo. Ik verdiende goed mijn boterham, maar de miljoenen euro’s die nu frequent zijn, daar was toen nog geen sprake van. In een koers kreeg ik duizend frank, ik had nog nooit zoveel geld bij elkaar gezien, als ik Beheyt liet winnen. Ik won niet en Beheyt wel. 1963 was mijn beste jaar ik won toen twintig beroepskoersen zonder klassieker. Ik mocht toen mee naar het WK in Ronse, maar zag het niet zitten om in dienst te rijden. In 1963 won uitgerekend … Beheyt het WK, dat was de schande van Ronse omdat hij toen kopman Rik Van Looy net op de streep klopte. Ik reed mijn laatste koers in Leuven. Toen zei ik: als ik niet win, dan stop ik. Mijn twee vluchtgenoten gunden me de zege maar bij het afdraaien van de Bondgenotenlaan naar de Justus Lipsiuslaan lagen we tegen de vlakte en weg was de winst. Ik heb die avond al mijn materiaal nog weggedaan”, herinnerde Jokke zich nog. Wouter’s vader baatte trouwens 25 jaar Café Parijs-Tours uit in Werchter, naar aanleiding van zijn eerste grote zege.

Na zijn wielercarrière werd hij vertegenwoordiger voor ondermeer Vleeswaren Dits en reed hij ook met de bus onder andere voor Van Eycken Tours uit Tremelo. Hij kende toch de weg doorheen heel Europa. Hij verzamelt af en toe nog eens op café in Werchter om met oude wielerkameraden oude herinneringen op te halen. Jos is al 58 jaar getrouwd met Ria, heeft één zoon en twee kleinzonen.