Vincent uit Leuven en Annelies uit Tremelo gingen op huwelijksreis naar de top van de Kilimanjaro

Annelies is lerares in het middelbaar onderwijs aan het Atheneum Kamsa in Aarschot. Vincent is afkomstig uit het Heverleese gehucht Egenhoven en is werkzaam als Regional Warranty Performance Analyst bij Cummins Inc, de wereldleider in de ontwikkeling en productie van diesel en gas aangedreven verbrandingsmotoren, uit Rumst.

“Twee dagen na ons huwelijk werd duidelijk dat door corona de beklimming niet voor 2021 was. Gelukkig konden we dit onlangs doen", vertellen ze. Annelies ging ter voorbereiding veel lopen, Vincent had binnenshuis een roei-apparaat waarop hij vele kilometers doorbracht. “Met sporten alleen kom je er niet. We gingen vier uur per dag wandelen, dat om iets gewoon te worden op het vlak van blaren. Die tocht ging niet vanzelf goed verlopen. We gingen bijvoorbeeld eens veertig kilometer wandelen in de omgeving van Theux, we reden dan nog gebroken terug naar huis”, verklaarde het koppel. “Tot op 3.000 meter was er oerwoud en dan gingen we via 4.000 meter hoogte. Daarna trokken we naar het basecamp, het laatste kamp voor de top, dat bevond zich op 4.700 meter hoogte. We sliepen daar bij temperaturen tussen drie en min tien graden. We vertrokken om middernacht voor een tocht die normaal zeven uur in beslag neemt, na amper vijf uur waren we al op Stella Point, dat is één van de drie toppen van de Kilimanjaro die op 5.756 meter ligt. Ik voelde me ziek worden als gevolg van de hoogte. Ik had last van mijn rug en Vincent kreeg steken in zijn zij”, wist Annelies.

De beklimming duurde vijf dagen en het opnieuw afdalen twee dagen. “Op de vijfde dag stonden we op de top bij een temperatuur van min twintig graden. We waren er dus twee uur te vroeg, voor zonsopgang en we moesten van onze gidsen dan traag naar ginds wandelen omdat ze dit ons moment niet wilden ontnemen. Eens boven op de top was het gevoel ongelooflijk, al die inspanningen, bloed, zweet en tranen, het was het allemaal waard. De ontlading van hetgeen we twee jaar naar uitkeken was er. We leefden er ook enkele dagen boven een enorm wolkendek, dat uitzicht was ongelooflijk.”

Gezien het koppel medeleven vertoont met hun gidsen die in aftandse kleren hen naar boven begeleidde, willen ze een actie op touw zetten

“Wij waren voorzien van goed materiaal, zij konden evengoed doodvriezen met die aftandse kleren en versleten Converseschoenen. Ze hebben ook geen slaapzak mee, amper een aftands matje waarmee ze het moeten doen. We vonden het schrijnend, je leeft met hen mee. We willen met een partner een actie oprichten om materiaal te verzamelen om naar hen op te sturen.” In de toekomst mikken ze op een beklimming van de Mont Blanc.