Pierre (73) stapte van het zuiden van Spanje naar Diest en waagt zich nu aan eigen Dodentocht: "Het was vreselijk zwaar"

Pierre speelde onder andere bij FC-Diest, RCS Anderlecht en Olympic Charleroi, op 20 mei kwam hij in Diest aan na een voettocht van 2300 km. vanuit het zuiden van Spanje die hij aanvatte in februari. Je zou denken dat dergelijke prestatie volstaat maar niet voor Pierre dus. “Binnenkort ga ik terug naar Teneriffe waar ik woon en ik wilde de Dodentocht al zolang doen, een beetje ook als eerbetoon aan mijn overleden zoon want zijn vrienden namen er ook al aan deel en ik denk dat mijn kleinkinderen dat later ook gaan doen. Door de coronamaatregelen gaat de tocht in augustus dit jaar niet door maar ik wilde niet langer wachten en daarom besloot ik mijn privé Dodentocht op poten zetten. Bedoeling is dat ik de 100 km. afleg in vier étappes, telkens dus zo’n 25 km. stappen en dan even rusten”, vertelt Pierre wanneer we hem in Diest ontmoeten waar hij een eerste rustmoment inlast. “Toegegeven onderweg dronk ik een koffie en daar kwam ik een oude bekende tegen waarmee ik een vijftal minuutjes gepraat heb maar meer tijd had ik niet want ik wil binnen de 24 uur finishen en liefst wat vroeger zelfs. Als ik mij goed voel, loop ik misschien af en toe ook een stukje want dan win je tijd.”

Lees verder onder de foto. 

Vanuit Diest gaat het straks naar Scherpenheuvel, Westerlo en Geel. Daar moet Pierre nog even kijken hoe hij precies zijn weg zal vervolgen maar het zal sowieso via Dessel, Mol en Geel weer naar Leopoldsburg gaan. Alles bij mekaar dus 100 km., een makkie voor een ervaren stapper als Pierre zou je denken. “Dit moet lukken maar ik heb wat last van mijn bovendijen. Naast wat wandelen, heb ik de voorbije weken zo’n 500 km. gefietst en dat wreekt zich nu toch wel een beetje (lacht).”

Blaren voorkomen 

Vriend Ronny ( op onderstaande foto rechts) wachtte Pierre, net als bij zijn aankomst uit Spanje, in Diest weer op. Wanneer Pierre er opeens aan denkt dat hij nog talk nodig heeft om wonden te voorkomen, zet zijn maat hem meteen op weg naar de eerste winkel waar hij dit kan kopen. “Net als tijdens de tocht vanuit Spanje wil ik ook nu blaren op de voeten voorkomen want dat is het grootste gevaar. Als het toch zou gebeuren, heb ik in elk geval wel een verzorgingskit mee. Ik denk dat ik mij ook nog een zaklamp ga aanschaffen want als straks de nacht valt, zal het donker zijn langs de kleinere wegen op het parcours.”

Vooraleer hij terug naar Tenerife zou gaan, dacht Pierre aanvankelijk ook nog een bezoek te brengen aan zijn oud voetbalclubs maar dat is niet gelukt. “Toen ik vanuit Spanje de grens met België overstak regende het zo fel dat ik rechtstreeks naar Diest ben gegaan, oorspronkelijk zou ik nog bij mijn oude club in Anderlecht langsgaan. Daarna is het er niet meer van gekomen maar ik heb wel veel andere oude bekenden teruggezien en dat was heel fijn. Bij sommigen moest ik wel even nadenken wie ze ook alweer waren (lacht).”

Lees verder onder de foto. 

No pain, no game

Pierres Dodentocht wordt zijn laatste extreme uitdaging, tenminste zo zegt hij nu, maar dat wil niet zeggen dat hij op zijn lauweren gaat rusten, integendeel. “Toen ik in Andalucie was, besloot ik een boek te schrijven over de schoonheid van de regio maar uiteindelijk werd het een biografie. Daarin vertel ik over mijn leven maar ik schreef ook een aantal zaken van mij af. Ik heb het over de zaken die ik verkeerd deed in mijn leven, dat zijn er veel (lacht). Ik denk dat ik te vaak te soft ben geweest, misschien zelfs op het naïeve af, waardoor ik meermaals bedrogen uitkwam. Ik ben nooit een zakenman geweest. Ik hoop het boek klaar te hebben eind augustus en in september kom ik dan terug naar België om er een uitgever voor te zoeken. Dat moet er dan wel eentje zijn die kan leven met het feit dat mijn tekst niet herschreven mag worden, geen enkele letter wil ik veranderd zien.”

Net niet

En dan zet Pierre zijn tocht verder. Wanneer we hem 's avonds bellen, is hij al goed gevorderd en ziet hij het nog volledig zitten. “Ik heb intussen zo’n 55 km. afgelegd. Het gaat lukken maar het zal nog even afzien zijn, ik krijg het moeilijker. Anderzijds no pain, no game, dat hoort erbij. Ik hoop dat ik rond 4 uur vannacht kan aankomen aan mijn hotel in Leopoldsburg.”

Donderdag belt Pierre ons op met minder goed nieuws. "Het is mij niet gelukt. Na de kaap van 60 km. begon het echt moeilijker te gaan en de laatste uren zag ik vreselijk af. Ik had deze keer gekozen voor schoenen van een ander merk dan normaal en de zool was te dun. Mijn voeten zijn voor een paar dagen kapot maar dat moet je erbij nemen. Ik heb wel 24 uur gestapt maar ik legde 87,9 km. af in plaats van de voorziene 100 km. Anderzijds vind ik dat ook al een prestatie en ik ben dan ook niet ontgoocheld. Of ik het nog opnieuw ga proberen? Daar ga ik toch eventjes mee wachten (lacht)."