Jenny is manusje-van-alles in Buurtcentrum Casablanca

6 juni 2020 | 07u29 | Gepost door redactie
Jenny is manusje-van-alles in Buurtcentrum Casablanca
Buurtcentrum Casablanca is normaal gezien een bruisende plek waar buurtbewoners elkaar ontmoeten of even uitblazen. Maar door de coronacrisis ziet de werking er nu anders uit. De ontmoetingsruimtes gingen tijdelijk dicht, al bleven buurtwerkers druk in de weer om bewoners te bellen, afhaalmaaltijden te verdelen of huiswerkbegeleiding te organiseren. Ook voor de vrijwilligers was het geen ‘business as usual’. Jenny Zenebergh kan ervan meespreken. Zij groeide op in de buurt en is vaste vrijwilliger en manusje-van-alles in het buurtcentrum.
Het bericht Jenny is manusje-van-alles in Buurtcentrum Casablanca verscheen eerst op Leuven Actueel.

“Ik kom uit een groot en warm gezin en ben altijd actief geweest in de sociale sector. Dat verklaart misschien waarom ik nu vrijwilliger ben. Het nieuws van de lockdown was voor mij dan ook een donderslag bij heldere hemel. Zeker in het begin voelde het alsof ik in een zwart gat viel”, vertelt Jenny. “Ik ben eigenlijk heel sociaal. Een babbeltje hier, een goeiemorgen daar, je kon me elke dag in de buurt aantreffen. Vooral in het buurtcentrum waar ik graag een handje help. Als risicopatiënt moest ik plots thuisblijven: geen ontmoetingsruimte, niet koken voor de buurtbewoners. Ook de hulp thuis viel weg, waardoor ik helemaal op mezelf aangewezen was. Mijn huisarts raadde me aan de lockdown heel strikt na te leven. Door zijn advies en dat van vrienden, buren en familieleden bleef ik dus de eerste weken in mijn kot. Gelukkig woon ik op het gelijkvloers en heb ik een tuintje. De sporadische ‘over-de-haag-gesprekjes’ met de buren brachten af en toe wat welgekomen afwisseling”.

Jenny miste vooral het sociale contact in het buurtcentrum: “Maar ook me niet meer kunnen inzetten voor anderen kwam hard aan. Ik voelde me plots niet meer nuttig. Ik was een ‘risicopatiënt’, een ‘oude persoon’ die niets meer kon. Die strijd tegen mezelf was niet gemakkelijk. Gelukkig belden mijn vrienden me af en toe om me een hart onder de riem te steken. Ik kreeg ook een telefoontje van een erg lieve dame van stad Leuven. Ze vroeg me hoe het ging en of ik hulp kon gebruiken. Zoiets maakt een mens blij! Het voelde alsof ik, ondanks de moeilijke periode, niet vergeten werd. Ook op mijn zoon kon ik rekenen. Hij zorgde goed voor mij, deed de boodschappen en ging naar de apotheker”.

Toen buurtwerker Kato bekendmaakte dat de ontmoetingsruimte weer zou opengaan, sprong Jenny een gat in de lucht. “Het was voor mij en de andere vrijwilligers pure euforie! Eindelijk konden we weer voor anderen het beste van onszelf geven. Het buurtcentrum is voor ons een tweede thuis en de mensen die er komen zijn als familie. Ik heb van blijdschap een traantje of twee weggepinkt”.

Jenny helpt nu vooral in de keuken bij het klaarmaken van de afhaalmaaltijden. “Sinds het begin van de coronacrisis kunnen bewoners een maaltijd oppikken in het buurtcentrum”, legt ze uit. “Eerst werden die bereid in buurtcentrum Sint-Maartensdal, nu maken we ze weer helemaal zelf. Van het menu samenstellen, over de opmaak van de ingrediëntenlijst tot de verdeling: we doen het allemaal! Twee keer per week bereiken we daar zo’n 30 personen mee. Natuurlijk ben ik héél voorzichtig en hou ik me strikt aan de veiligheidsmaatregelen. De buurtwerkers steunen ons hierbij enorm. Samen bekijken we wie wanneer kan helpen en hoe we het zo veilig mogelijk kunnen houden”.

Intussen droomt Jenny van een volgende stap. “Je merkt dat iedereen ernaar uitkijkt om weer samen aan tafel te kunnen schuiven. Dat sociale contact is toch voor velen héél belangrijk”, besluit ze.

Het bericht Jenny is manusje-van-alles in Buurtcentrum Casablanca verscheen eerst op Leuven Actueel.

Lees meer over