Dronken doodrijdende militair op vrije voeten na vier maanden met enkelband, familie slachtoffer woedend: ‘Onmenselijk’

Steve Bruijns met zijn dochtertje Louise, die nu zonder hem moet opgroeien.
F.P. werd in 2019 veroordeeld tot dertig maanden cel, waarvan de helft met vijf jaar uitstel. De man reed op 28 november 2017 onder invloed van alcohol Steve Bruijns (27) uit Meerbeek aan op de Haachtsesteenweg in Melsbroek. F.P. reed bovendien door het rood aan een te hoge snelheid. Steve stierf ter plaatse. Nu blijkt dat F.P. al een jaar op vrije voeten is, geen dag in de cel heeft doorgebracht en slechts vier maanden een enkelband heeft gekregen. De mama van Steve, Claudine Wouters (54) uit Kortenberg, reageert woedend. “Wij worden belachelijk gemaakt door het gerecht”, klinkt het.

Die noodlottige dinsdagavond 28 november 2017 reed Steve met zijn nieuwe motor van zijn huis in Meerbeek naar zijn werk bij koeriersbedrijf DHL in Melsbroek. Op de Haachtsesteenweg in Melsbroek werd Steve gegrepen door een bestelwagen. Achteraf blijkt dat de bestuurder van de Opel Vivaro, F.P., een 46-jarige sergeant-majoor van het leger en preventieadviseur van het militair ziekenhuis in Neder-Over-Heembeek, te snel en onder invloed reed én het rood licht negeerde. Daarnaast werd F.P. veroordeeld voor vluchtmisdrijf.

1,91 promille

De feiten die F.P. ten laste werden gelegd, waren dan ook niet mals. De man had op het moment van de botsing 1,91 promille op en zou 110 kilometer per uur gereden hebben in plaats van de toegestane 70. Het licht stond ondertussen al zes seconden op rood. F.P. beweerde eerder dat zijn remmen het niet deden, maar het tegendeel blijkt uit het verkeerskundig dossier. Zijn Opel Vivaro kwam 400 meter verder pas tot stilstand. De man zou die bewuste dinsdag omstreeks 12 uur begonnen zijn aan het korpsdiner van het militair hospitaal in Neder-Over-Heembeek. Daar werd eerst een glas cava gedronken. Tijdens de maaltijd volgden nog twee Karmelieten en enkele pilsjes. Daarna zouden nog heel wat pilsjes volgen.

'Ik kan goed pintjes drinken'

Nadien vertrok de man met zijn vrouw vanuit Neder-Over-Heembeek naar hun woonplaats in Boortmeerbeek. In de wagen zou een discussie ontstaan zijn omdat de dame met andere mannen had gedanst, waarna het fatale ongeval plaatsvond. F.P. verhuisde naar Oostende en dingde daar mee naar de titel van Prins Carnaval. Hij omschreef zijn kandidatuur als volgt: “Ik ben de geknipte kandidaat, want ik kan goed pintjes drinken”. Een zeer ongelukkige uitspraak. Daarnaast werd de man ook al veroordeeld voor huiselijk geweld.  Claudine Wouters, de mama van Steve Bruijns, had dan ook op een stevige gevangenisstraf gehoopt. Maar het is allemaal anders uitgedraaid.

Acht maanden hebben we moeten wachten op inzage in het strafdossier. Acht maanden hebben we niet geweten op welke manier onze Steve is gestorven. Pas dan lazen we zwart op wit hoe de wegpiraat verantwoordelijk was voor onze brave jongen zijn dood. Een onmenselijke tijd. Pas anderhalf jaar nadat ons kind werd doodgereden gaat het proces door na eerst twee keer te zijn uitgesteld omwille van de eisen van de tegenpartij. Twee keer dat we samen met onze familie naar huis werden gestuurd. Alweer een onmenselijke tijd. Ons enig kind werd vermoord, want dit is geen ongeval. Als je moedwillig omwille van ruzie met je vrouw met bijna 2 promille in je bloed door het rood rijdt tegen 110 km/uur zonder te remmen en mijn kind dood achterlaat, dan is dit geen ongeval. De feiten waren overduidelijk en daarom hadden we alle vertrouwen in het Belgische gerecht”, zo vertelt mama Claudine Wouters.

Steve Bruijns
Steve Bruijns

Vier maanden enkelband voor het leven van Steve

“Dit blijkt een grove vergissing. De uitspraak was één grote teleurstelling : rijbewijs voor vijf jaar ingetrokken, geldboete van 4.800 euro betalen, waarvan de helft met uitstel, 30 maand gevangenisstraf waarvan de helft met vijf jaar uitstel. We wisten toen al dat de dader géén dag in de gevangenis zou zitten en inderdaad, de vijftien maanden effectief werd omgezet in elektronisch toezicht op 28 september 2020 voor vijftien maanden dus tot 26 december 2021. Hij zou nu dus een maand vrij zijn. Althans dat dachten we. Blijkt dat voorlopige invrijheidstelling werd gegeven na nog geen derde van zijn straf op 26 januari 2021 na amper vier maanden enkelband. Die man is dus al een jaar vrij en daar zijn wij nu pas achtergekomen. Dat is de prijs voor het leven van ons enig kind, onze god, onze grootste liefde? Wat is het nut van het verkeersreglement als de wegpiraten amper worden gestraft ? Wij wouden maar één ding dat is een degelijke straf. Waarom ons voorliegen met 30 maanden gevangenisstraf om nadien om te zetten naar vier maanden enkelband, gezellig thuis met het gezinnetje achter de buis?”, vraagt Claudine zich af.

“Voor voetbalmakelaars en bestuurders is er wel plaats in de gevangenis. We hebben ons al vaak afgevraagd wat er zou gebeuren als het een kind was geweest van een hoge piet. Zou die moordenaar dan ook na vier maanden vrijgelaten worden? Spreek dan ineens over vier maand elektronisch toezicht. Dan hebben we tenminste een trauma minder. Nu krijgen we opnieuw een slag in ons gezicht. Wij worden belachelijk gemaakt door het gerecht. Wij kunnen de slapeloze nachten niet meer tellen, En het blijft maar duren. De man in kwestie stond al meermaals in de krant met een ‘veroordeling’ voor huiselijk geweld en nog geen jaar na de uitspraak poseerde hij fier als kandidaat Prins Carnaval. Hij verkocht zich in de krant als ideale kandidaat want ‘hij kan goed bier drinken’. Ik denk dus niet dat die hieruit geleerd heeft. Neen, die staat nu gezellig achter zijn toog van zijn café te pintelieren. Ons kind verliezen is ons grootste nachtmerrie en de klucht rond deze rechtszaak maakt het alleen nog maar erger. Staat er ooit iemand bij stil binnen het gerecht wat hier de impact van is voor de ouders? Neen, zo blijkt. Ze leggen meer eieren onder de wegpiraten en verkeerscriminelen. De ouders zijn de grootste slachtoffers die een levenslange straf uitzitten. Het gemis wordt alleen maar erger met de tijd. Ons leven is verwoest, daar zijn geen woorden voor. Maar daar kraait geen haan naar”, besluit een bedroefde Claudine.