Paulien Geeraerts (20) uit Holsbeek liep totaal onverwacht haar eerste modeshow voor modehuis Dior

"Mijn naam is Paulien maar iedereen noemt mij Paul. Ik woon in Holsbeek en ben al mijn hele leven sportief aangelegd. Ik heb ballet, dans en atletiek gedaan. Ik vind het zo mooi en inspirerend om je lichaam te bewegen op ritme van de muziek, en vind het heel inspirerend om andere dansers te zien dansen. Het is een soort kunst voor mij. Ik deed ook veel loopwedstrijden toen ik jong was, het was mijn manier om mijn emoties te uiten. Door mijn studies heb ik dit moeten stoppen, maar de ervaringen komen nu heel goed van pas voor mijn fotowerk, ik kan makkelijk bewegen en dat is natuurlijk leuk voor de fotograaf." 

Studeer je nog?

Ik studeer niet meer dit jaar. Ik heb vorig academiejaar Revalidatie en Kinesitherapie gestudeerd aan de UHasselt in Diepenbeek. Ik heb daar een heel tof jaar gehad! Veel gefeest, veel toffe vrienden gemaakt en ook veel gestudeerd uiteraard. Naast het studeren, was ik ook lid van studentenvereniging ‘Rekinéa’. Ik zit er nu nog in het presidium en organiseer als dux festi TD’s in Diepenbeek. Toetreden tot de studentenvereniging was voor mij de enige manier om leuke activiteiten te hebben naast het studeren.  

Waarom ben je gestopt met studeren? 

Aan de UHasselt werken ze met een zes-weken systeem, om de zes weken zijn er examens. Ik heb vorig academiejaar vier examenperiodes gehad, die hebben mij veel energie gekost. Ik was op een paar vakken niet geslaagd en was van plan om in de zomer herexamens te doen, maar ik raakte niet verlost van de stress van de laatste examenperiode. Het bleef aan me plakken. Toen ik in juli aan de planning voor mijn herexamens begon, voelde ik al snel dat het me te veel werd. Ik had heel veel stress en wist niet goed waar het vandaan kwam. Ik heb toen zelf aangegeven dat ik de herexamens niet zou meedoen. In die periode werd het alleen maar erger en erger.  

Hoe bedoel je? 

Al mijn vrienden deden hun herexamens en ik had niet veel te doen. Ik ben toen heel angstig geworden. Ik wist niet goed wat ik moest doen en zag eventjes het licht niet meer. Ik voelde me zo raar die periode, het werd dag per dag erger en ik wist niet goed wat er gebeurde. Ik was vreemd van alles, en voelde vooral geen connectie met mezelf. Ik kreeg last van chronische hyperventilatie. Het minste dat ik deed, was heel uitputtend voor mij. Ik kon niet meer lang stappen, niet meer sporten, alles werd te veel. Ik kreeg last van verschillende paniekaanvallen per dag en was continu heel angstig. Dagelijks klachten zoals ijl in mijn hoofd, tintelingen voelen over heel mijn lichaam, duizeligheid, geen eetlust, lichamelijke spanning, trillen, ik had ze allemaal. In die periode had ik 4 à 5 paniekaanvallen per dag, dus het was heel heftig. 

Heb je hulp gezocht? 

De nicht van mijn papa is Katrien Geeraerts, ik ben snel met haar in contact gekomen, want zij is gespecialiseerd in hyperventilatie. Ze heeft ook het boek geschreven ‘Blijven ademen’. Katrien heeft hetzelfde als ik meegemaakt en heeft mij heel hard geholpen. Ik ben haar daar oneindig dankbaar voor. Ik voelde me eindelijk begrepen. We belden samen en ze legde me alles uit over hyperventilatie en paniekaanvallen. Ik wist hiervoor niet dat je chronisch kan hyperventileren en kende niks af van paniekaanvallen. Zij heeft mij wegwijs gemaakt in het ziektebeeld, waardoor ik begreep wat er met mijn lichaam gebeurde.  

Hoe heb je het tij kunnen keren? 

Yoga, breathwork en meditatie hebben mij toen heel hard geholpen.  Dat was de enige manier om innerlijke rust te vinden. Op de dag van vandaag doe ik nog steeds yoga en meditatie. Ik deed zo hard mijn best om van al die klachten af te geraken. Maar het was niet zo simpel als ik dacht. Ik ben toen fysiek heel snel achteruitgegaan. Mijn spieren begonnen weg te gaan, mijn hart klopte continu heel snel, ik was zo zwak. Een opname in UZ Gasthuisberg was op dat moment niet mogelijk omwille van de lange wachttijden, toen moest je 8 à 9 maanden wachten eer je opgenomen kon worden. De psychiater heeft me medicatie voorgeschreven. Ik was altijd tegen dergelijke medicatie geweest, maar ik besefte dat het de enige oplossing was toen.  

Kreeg je hulp van je familie? 

Valerie, mijn stiefmama, heeft mij heel hard geholpen. Als ouder is het heel moeilijk om hier mee om te gaan, omdat ze te dicht bij je staan. Maar met mijn stiefmama kon ik hier heel goed over praten. Zij heeft ook lang sociaal werk gedaan in het Heilig Hartziekenhuis in Leuven. Ze begreep me en wist vaak welke onderliggende oorzaken de aanvallen uitlokten.  Mijn allerliefste vriendjes van Hasselt kwamen wekelijks op bezoek, hun ben ik ook eeuwig dankbaar. Zij lieten me voor de eerste keer terug lachen. Vrienden zijn zo belangrijk in je leven! En op de momenten dat het minder gaat met je, weet je wie de echte vrienden zijn. Recieving love and giving love is mijn advies. 

Heb je nu nog last? 

Het ging week na week een beetje beter en ik kon terug wat energie vinden, meer rust. Ik heb heel grote stappen genomen in december. Ik heb nu geen paniekaanvallen meer, maar voel vaak nog angst en vind het nog steeds moeilijk om mij te ontspannen. Ik ga naar de kine voor relaxatie en hoop mijn weg weer te vinden, want in onze samenleving krijgen we zoveel prikkels en kunnen we heel moeilijk rust vinden. Ik ben ook perfectionistisch en leg vaak veel druk op mezelf, wat het natuurlijk niet makkelijker maakt. Het is zo belangrijk om naar je lichaam te luisteren, want ik heb dit voor een hele lange tijd niet gedaan. Ik heb ondertussen veel boeken gelezen en merk dat ik totaal niet de enige ben. Supermodel Gisele Bundchen heeft identiek hetzelfde meegemaakt; ze heeft me heel hard geïnspireerd. Ook de boeken van Jay Shetty en Eckhart Tolle hebben mij veel wijsheid bijgebracht. 

En toch heb je de stap naar het modellenwerk gezet?

Ik ben in december via social media gescout door NOAH management. Dat is uitzonderlijk, want normaal werken bureaus niet via Instagram om modellen te vinden. Ze stuurden me een berichtje met de vraag of ik eens kon langskomen en dat heb ik gedaan, ik was heel enthousiast. NOAH management zou je kunnen kennen van het televisieprogramma ‘Belgium Next Top Model’. De winnaar kon er een contract winnen. 

Was er meteen een klik?

Ze waren super enthousiast over mij en er was al snel een klik. We hebben toen digitals genomen en ik heb mijn contract getekend. Ik leerde de maand erna op hakken lopen, poseren, deed testshoots en het ging allemaal redelijk vlot.  

Hoe ben je bij DIOR terechtgekomen?

In februari had ik niet veel te doen. Ik zat op de bus naar huis en ik werd plots gebeld door mijn agency. Ze vroegen of ik binnen een uur aan Brussel-Zuid kon zijn om naar Parijs te gaan voor de casting van DIOR. Ik was helemaal in de war. Ik zou het nooit halen zei ik tegen mijn agency. Hoe dan ook, papa heeft toen zijn werk laten vallen en we zijn zo snel als mogelijk naar Brussel-Zuid gereden. Het was ook nog eens boerenstaking die dag, maar bon, ik ben er op tijd geraakt. Ik had de trein heel nipt maar gelukkig gehaald. Ik ben toen in Parijs direct naar de casting gegaan van DIOR. Ik moest eerst lopen voor hun, dan fitting, lopen voor de designer, juwelen aandoen en foto’s laten maken. Toen was ik bijna zeker dat ik de job had en jaja, mijn ‘debuutshow’ voor Dior was een feit, ik mocht deelnemen aan hun show.  

Kreeg je daar ook nog een opleiding?

De dag na mijn aankomst hadden we om 7 uur call time. Ik had daar afgesproken met de vriendinnen van mijn agency die ook de show gingen lopen. We gingen naar de backstage en werden meegenomen voor haar en make-up. De hairstylists en make-up artiesten waren superleuke en lieve mensen, we praatten veel samen, ze zijn ook oprecht geïnteresseerd in je verhaal, wat heel fijn is. Een paar uur later was ik klaar. Het eten daar was ongelooflijk lekker. Er was een heel groot buffet met alles erop en eraan. Dan gingen we samen met alle modellen de runaway lopen om te oefenen. Het was er supermooi en ik was mega opgewonden. De sfeer is daar heel leuk, ik heb leuke modellen leren kennen en vooral genoten. Al snel moesten we ons klaarmaken voor de runaway, de echte show dus. Ze hielpen ons met de kleren aandoen, laatste make-up en haarretouches en dan fotoshoot. Ze maakten continu foto’s. Het was echt heel cool! Ik heb backstage ook Jennifer Lawrance gespot. Een van mijn favoriete actrices. De show ging bijna beginnen en ik had wat gezonde stress. Toen ik de runaway aan het doen was, was ik echt aan het genieten en ik vond het zo leuk. Het was een van de coolste momenten uit mijn leven. Ik was fan van alle looks van de show, vond mijn look ook leuk! We mochten twee keer op de runaway. Het was geweldig. 

Een nieuwe wereld ging voor je open? 

Na de show voelde ik me zo gelukkig. Ik moest snel door naar een andere casting, maar toen we buiten kwamen van de backstage stond het vol met paparazzi. Je kon heel moeilijk vooruit, omdat ze continu foto’s van je maakten. Ze vroegen wel altijd of het oké was dat ze foto’s van je maakten. Ik genoot. Na de show kreeg ik heel veel reacties van vrienden en familie, ze waren allemaal heel trots op mij. Omdat ik van zo ver kom en opeens de DIOR-show meedeed, het deed ook hen plezier. 

Ga je daarna gewoon terug naar huis? 

Ik ben toen nog een week in Parijs moeten blijven, heb agency ’s ontmoet uit andere landen, casting gedaan voor andere merken, modellen ontmoet, het was een superleuke week! Ik heb nog twee shows kunnen doen en ben daar heel trots op. Het was een heel leuke ervaring. Ik moet nu wel even bekomen, want de fashionweek was heel vermoeiend. 

Smaakt het naar meer? 

Ik kan niet wachten om nog meer modellenwerk te doen. Ik ben blij waar ik nu sta en ben heel nieuwsgierig naar de toekomst, maar probeer zo dicht mogelijk bij mezelf te blijven. Dat is heel belangrijk, je grenzen zelf kunnen en durven aangeven.  

Wat heb je geleerd uit deze ervaring? 

Ik heb al heel veel geleerd doorheen dit nieuwe jaar. Ik weet dat er nog veel mensen zijn die hetzelfde als mij hebben meegemaakt, die ook even de weg kwijt waren. Als je op een leeftijd van 20 komt, dan besef je dat het allemaal heel serieus wordt, je bent geen tiener meer zonder zorgen, maar krijgt daarentegen veel verantwoordelijkheid. Voor de jongeren die het ook moeilijk hebben, je bent niet alleen! Eens je je verhaal doet aan mensen is het zot hoeveel mensen zeggen ‘ik heb dat ook meegemaakt’, er zijn er meer dan je denkt. Iedereen heeft zijn eigen kruisje. Ik ben nog steeds aan het herstellen van een zware periode, maar ben heel blij wat er op mijn pad is gekomen en kijk uit naar wat nog komt. Alles komt altijd goed, maar het vraagt soms gewoon heel veel tijd.  

Instagram: @Paul__ien 

Tekst voor Thema Magazine: Ann Peeters/Foto’s: Tom Van Dorpe