Opinie: De week volgens Miró
Zal ik eens een bekentenis doen, lieve mensenvriendjes? Het gebeurt geregeld dat mensen het woord ‘ze’ in de mond nemen als ze over mij spreken. “Hoe lief is ze toch”, klinkt het dan. Of ook: “Wat is ze mooi!”. Nu kan ik niet ontkennen dat beiden beweringen de waarheid zijn, op het woordje ‘ze’ na uiteraard want ik ben een fiere welgevormde kater. Moest ik kunnen spreken dan zou ik mezelf omschrijven als een wonder der natuur maar de edele soort der katten is nogal principieel: spreken is zilver en zwijgen is goud. Jullie mensen mogen dat gezegde wel uitgevonden hebben maar het toepassen, ho maar. En bijgevolg moet ik vaker dan me lief is het woordje ‘ze’ aanhoren van jullie soort.
Nu zou ik daar verontwaardigd over kunnen zijn maar daar verspil ik mijn kostbare tijd niet aan. Stel je voor dat ik een welverdiend dutje zou missen…Dat zou volstrekt onaanvaardbaar zijn want wij katten houden in alle omstandigheden –wars van alle doorgeslagen maatschappelijke trends- de essentie voor ogen. En over dutjes gesproken: de weledele Miró is helaas alweer brutaal gewekt door een behoorlijk onzinnige discussie in één of ander televisieprogramma. Begon daar toch één of andere zogenaamd slimme kwal uit te leggen waarom het essentieel is dat er naast de persoonlijke voornaamwoorden ‘il’ en ‘elle’ nu ook ‘iel’ wordt opgenomen in de Petit Robert. Voor de ongeletterden in de Franse taal onder u: de Petit Robert is de Franse versie van de Van Dale.
‘Iel’ is dus het nieuwe voornaamwoord dat gebruikt moet worden voor non-binaire personen. Mij allemaal niet gelaten maar is het al niet ingewikkeld genoeg? ‘Iels’ wordt dan de vorm in het meervoud maar daar stopt het niet. Nee, ze hebben ook nog ‘ielle’ uitgevonden en bijgevolg telt het Frans potentieel nu de volgende persoonlijke voornaamwoorden in de derde persoon enkelvoud: il, elle, iel, ielle. Nu kan het aan mij liggen maar door aan ‘il’ en ‘elle’ de woorden ‘iel’ én ‘ielle’ toe te voegen, zit je weer in de situatie zoals ze was: een mannelijke en een vrouwelijke variant. Dat geschreven zijnde vraag ik me af hoe je dan in het Frans moet zeggen dat je een non-binair persoon mooi vindt. Wordt het dan ‘iel est beau’ of ‘iel est belle’? Of verbuigen we het verder tot ‘iel(le) est belleau’? Ik wens de leerkrachten Frans bij deze veel succes en de leerlingen nog veel meer.
Nu goed, taal is altijd in evolutie en het Frans van Simone de Beauvoir en Molière is niet meer het Frans dat schrijvers anno 2021 hanteren maar doelbewust inbreken op taalgebruik om een maatschappelijke evolutie sneller een ‘bevestigde status’ te bezorgen, is nooit zonder gevaar. Trouwens, jullie mensen zouden dat praten beter afleren want er komt zelden iets zinnig uit jullie mond. Ach, weet je wat? Trek er jullie plan want ik ben toe aan een essentieel dutje. Ik heb zo’n voorgevoel dat mijn schoonheidsslaapje wel eens zou kunnen duren tot begin volgend jaar. Veel zinnige mensendiscussies zal ik wellicht niet missen. Toch nog één goede raad, lieve mensenvriendjes: doe zoals wij katten en hou je aan het principe ‘spreken is zilver, zwijgen is goud’. Ik kan jullie garanderen dat je er gelukkiger van wordt en dat wens ik jullie allemaal oprecht toe in 2022.