Opinie: De week volgens Miró
Hallo lieve lezers, hier is de weledele Miró alweer. Ik weet het…jullie hebben mijn bijdrage moeten missen in de vorige editie maar dat lag uiteraard niet aan mij. Boosdoener van dienst was het WK Wielrennen dat zo ongeveer heel Leuven bezette en bijgevolg moest zelfs mijn klare kijk op jullie wereld wijken. Het is de schande ver voorbij maar ik liet het niet aan mijn hart komen. Meer zelfs, ik heb genoten van een weekje vakantie waarin ik me goed liet verzorgen. Elke dag de pels laten kammen, nu en dan een hapje eten, nieuw speelgoedje, streelsessies van een dik half uur,…Ja, het leven kan schoon zijn als de mensheid in de ban is van de koers.
Verder heb ik het WK links laten liggen want wielrennen is niet mijn favoriete sport. Persoonlijk heb ik het meer voor balsporten zoals tennis en voetbal. Dat ligt uiteraard aan de bal en niet aan de spelers. Stilaan beginnen die spelertjes me trouwens meer en meer te ergeren. Nog voor ze 20 jaar jong zijn, rijden ze doorgaans in één of andere exclusieve wagen omdat ze veel te vet worden betaald. Je zou kunnen denken dat zo’n scenario enkel is weggelegd voor de groten der aarde maar dat is een vergissing. Zelfs in het kleine België waar de lonen van de voetballers nog gematigd zijn in vergelijking met het buitenland verdienen voetballers bakken geld. Dat ligt dan weer aan het fiscale gunstregime dat hen te beurt valt en ervoor zorgt dat ze minder belastingen betalen dan Jan Modaal. Onaanvaardbaar uiteraard maar nu zou dat fiscale voordeel toch ter discussie staan. De weledele Miró hoorde minister Vincent Van Peteghem (CD&V) op de televisie vertellen dat “de excessen eruit moeten”. Zou hij durven? Ik betwijfel het want net als God is voetbal overal.
Dat gezegd zijnde moet er me wat voetbal betreft nog iets anders van de poot. Hebben jullie de verslaggeving gevolgd over de komst van PSG en Messi naar Brugge? Die was bij momenten zo hilarisch dat ik wel zeven haarballen tegelijk moest ophoesten. Op de televisie toonden ze zelfs een kaartje met het vluchtplan van PSG, inclusief het uur van opstijgen in Parijs en het landingsuur in Oostende. Uiteraard een privévliegtuig of dacht je misschien dat die moderne gladiatoren in een normaal vliegtuig zouden stappen? Vervolgens zag je een vliegtuigje op die kaart bewegen van Parijs naar Oostende. Hilarisch. Dju, hier komen weer twee haarballen aan…Nog erger werd het toen de nieuwslezer live in contact kwam met de reporter van dienst aan het hotel waar de spelers van PSG zouden logeren. Die kreeg de sterren amper te zien maar wist wel te melden dat de spelers van Club Brugge weinig of geen ervaring hadden met Messi. “Maar ze kennen hem wel goed vanop de Playstation zoals de meeste mensen van mijn generatie”, klonk het. Lap, alweer drie haarballen op de vloer van mijn paleis.
Gelukkig bleven de spelers van Club er nogal rustig onder en hielden ze grootmacht PSG op een gelijkspel. En zopas wonnen ze zelfs van Leipzig in de geldmachine genaamd Champions League. Ach, voetbal kan dan wel het belangrijkste spelletje ter wereld zijn maar de waarheid is dat het big business is geworden. De weledele Miró voorspelt dan ook dat het Europese voetbal binnen afzienbare tijd ten onder zal gaan aan een inhaligheid die geen grenzen meer kent. Verder lig ik er niet wakker van en speel ik vrolijk met de bal die ik kreeg van mijn lieftallig vakantiepersoneel, waarvoor dank overigens.
Tot binnen twee weken, mensenvriendjes
Miró