Opinie: De week volgens Miró

Hallo lieve mensenvriendjes, ik zal het maar meteen zeggen: de weledele Miró is momenteel ‘a grumpy cat’. Uit mijn schoonheidsslaapje gewekt worden door onzinnig nieuws is één ding en zelfs schering en inslag maar als het over mijn vrijheden gaat dan wordt het een andere kwestie. Zo vernam ik dat Diny Tubbings –een stadsecoloog uit het verre Delft- pleit voor een avondklok voor katten. Dat jullie mensen de grondwettelijke vrijheden zonder veel morren laten aantasten, verbaast me allerminst maar katten zien dat wel even anders. Volgens Tubbings jagen katten op vogels en door katten binnen te houden, zijn vogels meer beschermd tijdens hun broedseizoen. Wat een inzicht…Nu moet ik die kwistenbiebel van een Tubbings toch even meegeven dat katten vooral overdag op vogels jagen want ’s avonds en ’s nachts zijn die beestjes amper actief. Tenzij we spreken over een uil maar een uil vangen, is nu niet meteen mijn favoriet tijdverdrijf. Uiltjes vangen daarentegen gaat me wonderwel goed af, moet ik toegeven.

Dat gezegd zijnde, ik word stilaan misselijk van al dat geleuter van die moderne ecologen. Ze schijnen heilig overtuigd te zijn van de maakbaarheid van de wereld. “Ik heb geen probleem met een sperwer die een huismus vangt want dat is de natuur. Ik heb wel een probleem met een kat die een huismus vangt want gedomesticeerde katten horen niet thuis in de natuur”, hoorde ik iemand orakelen over de hele kwestie. Nu goed, in België zijn er zo’n 2 miljoen katten en dat is best veel maar is dat onze schuld? Zijn we vrolijk vanuit Afrika, Azië of waar dan ook komen aantrippelen? Ik dacht het niet. Het feit dat wij hier zijn, is grotendeels aan de mens te wijten en bijgevolg is de verstoring van het natuurlijk evenwicht jullie schuld. Er werd zowaar nog vrolijk aan toegevoegd dat je je kat moet berispen als ze met een dode vogel komt aandraven. “Zo kan je de kat misschien op andere gedachten brengen”, klonk het.

Alweer die droom van de maakbaarheid en het duurde dan ook niet lang of ik rolde uit de zetel van het lachen. Denken jullie nu echt dat een mens in staat is om een kat op andere gedachten brengen? Alsof we domme honden zijn…Uiteraard zou het beest de mens het dier de kat aan de leiband kunnen hangen of de avondklok over ons kunnen afroepen maar mijn huispersoneel zou daar snel van terugkomen. De weledele Miró heeft daar enkele onfris ruikende oplossingen voor in gedachte. Trouwens, jullie soort moet stilaan maar eens beseffen dat de wereld geen paradijs is…Lees eens een boek over de geschiedenis van de mensheid en het zal je snel duidelijk worden. De huiskat is misschien een bedreiging voor de huismus maar het is wel degelijk de mens die al vele eeuwen een bedreiging is voor de habitat van een ellendig lange lijst dieren. Wie is nu eigenlijk het beest in het verhaal? Vertel het mij eens bij gelegenheid, lieve mensenvriendjes.