De laatste sprint naar 13 oktober is ingezet

Zes jaar geleden begon er in Leuven een nieuw politiek tijdperk. Louis Tobback nam na 24 jaar afscheid als burgervader en gaf de sjerp door aan partijgenoot Mohamed Ridouani. De kroonprins van de socialisten kreeg welgeteld 10.059 voorkeurstemmen en dat was een behoorlijk straf resultaat. Gezien het goede resultaat van Groen nam kersvers burgemeester de oppositiepartij mee in een meerderheid met CD&V, eveneens een breuk met het politiek Leuven onder Louis Tobback. Het valt te betwijfelen of Tobback Groen ooit in een coalitie zou hebben meegenomen, tenzij er geen andere optie meer was. 

We zijn ondertussen zes jaar verder en Mohamed Ridouani liet in juni de gegeerde plaats van lijsttrekker op de Vlaamse lijst liggen ten voordele van een tweede termijn als burgemeester van Leuven. Een opmerkelijke zet die weleens goed zou kunnen uitdraaien want uit een recentelijke peiling van het Nieuwsblad blijkt dat 45,3 procent van de bevraagden - een online onderzoek met minstens 1.000 deelnemers - Mohamed Ridouani opnieuw wil als burgemeester. Zeger Debyser van oppositiepartij N-VA klokte af als tweede op grote afstand met 13,1procent en Dirk Vansina van CD&V als derde met 11,3 procent. David Dessers van Groen moest het stellen met amper 4,3 procent. 

Zijn de gemeenteraadsverkiezingen in Leuven een gelopen race? Daar lijkt het wel op, al blijft een peiling toch ook maar een peiling. Feit is dat N-VA met Lorin Parys en Katrien Houtmeyers twee parlementairen verloor op de lijst in de voorbije legislatuur en dat maakt de politieke race zeker niet spannender. De algemene verwachting is dan ook dat de huidige coalitie met Vooruit, Groen en CD&V het bestuur verder zal zetten na 13 oktober. De percentages zullen misschien wat verschuiven met Groen en CD&V als potentiële verliezers maar het nieuwe bestuur lijkt nu al in de sterren geschreven te staan. 

Misschien blijft het grootste vraagteken wel de invloed van de afgeschafte opkomstplicht. Het risico bestaat dat mensen denken dat de race toch is gelopen wat alsnog kan leiden tot een verrassende verkiezingsuitslag. Het mag en moet overigens gezegd worden dat er in Leuven in de Bloednacht van 18 april 1902 zes doden en veertien gewonden vielen in de strijd voor het kiesrecht volgens het principe ‘1 man, 1 stem’. Het duurde nog tot 16 november 1919 vooraleer dat een feit was en vrouwen moesten zelfs nog 30 jaar langer wachten. De afgeschafte opkomstplicht doet weliswaar geen afbreuk aan het met bloed verworven kiesrecht maar het smaakt toch een beetje wrang in de mond. In herinnering van dagloner Martin Vanlens (39), dokwerker Jan Ceusters (42), bakkergast Petrus Jens (16), zeeplieder Petrus Imbrechts (17), voerman Petrus Jansegers (38) en ajusteur Jan Govaerts (22) daarom toch deze mededeling: wie niet, blanco of ongeldig stemt, heeft ongelijk want niet kiezen is per definitie verliezen.

Bart Mertens