Het wonder van het Leuvens Klimaatcontract

Het Leuvens Klimaatcontract omvat 86 doorbraakprojecten en moet de ‘slimste stad van het land’ weer op het rechte pad brengen inzake klimaatambities. Lees: 2030 prijkt weer fier naast het woord klimaatneutraliteit. Eerder werd de deadline nog bijgesteld naar 2050 maar dankzij het Klimaatcontract is Leuven ‘back in business’. Conclusie? Niet één maar een paar versnellingen hoger, te danken aan de selectie van de universiteitsstad als één van de ‘100 Climate-Neutral and Smart Cities by 2030’. Samen met ronkende namen zoals Kopenhagen en Barcelona moet Leuven een pionier worden in het traject naar een koolstofarme toekomst. Dat traject bleek tot op heden eentje van rozen én doornen. Hoewel Leuven meer dan eens klimaatprijzen in ontvangst nam, verminderde de CO2-uitstoot tussen 2011 en 2022 met amper 8 procent. Dat moest eigenlijk 20 procent zijn…Kortom, nog veel werk aan de winkel maar het Leuvens Klimaatcontract blijkt nu het wondermiddel om tegen 2030 een daling van 80 procent in de CO2-uitstoot te realiseren. Volgens schepen David Dessers (Groen), schepen Dirk Vansina (CD&V) en burgemeester Mohamed Ridouani (Vooruit) maakt het nieuwe plan een breuk met het verleden omdat er voor het eerst becijferde concrete projecten worden uitgerold, samen goed voor een investering van één miljard (!!!) euro. U leest het goed, één miljard euro oftwel 40.339.987.882,61 oude Belgische franken. Je kan dat getal amper lezen, laat staan bevatten. Het brengt me spontaan naar 1968 toen Johnny Hoes zijn hitje ‘Wie zal dat betalen?’ uitbracht: ‘Wie zal dat betalen? Wie heeft dat besteld? Wie heeft zoveel pinke pinke? Wie heeft zoveel geld?’ Europa vaneigens, al zijn externe investeerders ook meer dan welkom. Toegegeven, het stadsbestuur zet zich handig op de eerste rij voor financiering vanuit Europa door als één van de eerste geselecteerde steden een Klimaatcontract in te dienen maar het geld is er nog niet en 2030 komt er snel aan. Los van het feit dat je quasi gagarandeerd een passage bij de Raad van State aan je broek hebt als je twee stenen op elkaar wil zetten in deze ‘not in my backyard-tijden’ is er ook nog zoiets als de trage administratieve molen. Is een klimaatneutraal Leuven tegen 2030 realistisch? Het zou een wonder zijn maar als het lukt dan trakteer ik uit eigen zak een vakantie voor het voltallige schepencollege naar een bedevaartsoord naar keuze - vaneigens met de fiets - maar wel op voorwaarde dat ik tegen dan niet uit de middenklasse ben getuimeld door allerlei onbetaalbare verplichtingen. Klimaatvooruitgang? Ja, en graag zelfs, maar niet als de subsidies grotendeels naar de elite en de armen gaan terwijl de verarmende hard werkende middenklasse de rekening gepresenteerd krijgt…

Bart Mertens