Dak- en thuisloosheid op scherp in Leuven

Dak- en thuisloosheid was enkele jaren geleden niet heel erg zichtbaar in de Leuvense straten of toch zeker niet zoals in grotere steden zoals Brussel en Antwerpen. Het probleem bleef eerder onder de radar maar het stadsbestuur was zich wel degelijk bewust van de problematiek. De stad Leuven liet dan ook een telling uitvoeren en daaruit bleek dat er in februari 2020 welgeteld 466 volwassenen dak- of thuisloos waren in de universiteitsstad. Ook 90 kinderen waren direct betrokken wat het totaal op 556 bracht en dat cijfer viel toch hoger uit dan verwacht. Daarom lanceerde de stad Leuven één jaar na de telling een actieplan met strategische doelstellingen, inclusief 90 actiepunten. Bedoeling was ook om de telling elke drie jaar te herhalen en dat gebeurde zopas op 20 oktober, deze keer in een samenwerking met negen buurgemeenten. De juiste aanpak zowaar want dakloosheid stopt niet aan de stadsgrenzen, al is de problematiek wel vooral zichtbaar op de Leuvense pleinen. Het is nog even wachten op de resultaten maar volgens specialisten op het terrein is één ding zeker: ondanks het actieplan - gelanceerd in 2021 - zal de recente telling aantonen dat er nog veel werk aan de winkel is in Leuven, en bij uitbreiding daarvan in heel het land. De opeenvolgende crises, van corona tot doorgeslagen energieprijzen, zijn daar uiteraard niet vreemd aan. Zo liet de Sociale School laatst tijdens een actie tegen armoede nog het volgende optekenen: “556 daklozen bij de vorige telling? Ik vrees dat het er veel meer geworden zijn!” Ondergetekende sluit zich aan bij die voorlopige conclusie, al baseer ik dat weliswaar op een buikgevoel en op twee ogen die steeds vaker groepjes dak- en thuislozen registreren op de Leuvense pleinen, het Martelarenplein op kop. Het is een vaststelling om niet erg vrolijk van te worden en al zeker niet in een rijke stad als Leuven. Het bestuur doet ongetwijfeld inspanningen maar moet toch een tandje bijsteken in de toekomst. En als daarvoor bijvoorbeeld een kunstproject ter waarde van 75.000 euro - zoals nu aan Abdij van Park op de allereerste stilteplek - moet sneuvelen, dan is dat maar zo. Prioriteiten stellen, toch? Trouwens, voor je het weet, palmen de dak- en thuislozen de stille hoekjes en kantjes van de stad in en zoals je de voorbije maanden aan het Martelarenplein kon vaststellen, is stilte en rust niet altijd besteed aan de mensen die de hoop noodgedwongen moesten inruilen voor een overlevingsstrategie. Wie kan het hen echt kwalijk nemen? Ik alvast niet.

Bart Mertens